Psi alfabet - lista ras psów.

Poniżej znajduje się lista psich ras, która będzie stale uzupełniana o odnośniki do ich opisów.

A 

• Aidi 
• Airedale terrier 
• Akbash dog 
• Akita  
• Akita amerykańska 
• Alano español 
• Alapaha Blue Blood Bulldog 
• Alaskan husky 
• Alaskan klee kai 
• Alaskan malamute 
• Alpejski gończy krótkonożny 
• American eskimo dog 
• Amerykański pitbulterier 
• Amerykański spaniel dowodny 
• Amerykański staffordshire terier 
• Amerykański toy terier 
• Anatolian 
• Angielski Coonhound 
• Appenzeller  
• Ariégeois 
• Australian Cattle Dog 
• Australian stumpy tail cattle dog 
• Australijski silky terier 

B 

• Barbet 
• Basenji 
• Basset 
• Basset artezyjsko-normandzki 
• Basset bretoński 
• Basset gaskoński 
• Beagle harrier 
• Bearded collie 
• Bedlington terier 
• Bernardyn  
• Biały owczarek szwajcarski 
• Bichon frise 
• Billy  
• Black and tan coonhound 
• Bloodhound 
• Bluetick Coonhound 
• Boerboel 
• Bokser  
• Bolończyk 
• Border collie 
• Border terrier 
• Boston terier 
• Bouvier des Ardennes 
• Bouvier des Flandres 
• Boxapoint 
• Brabantczyk 
• Braque d'Auvergne 
• Braque du Bourbonnais 
• Braque Saint-Germain 
• Briquet Griffon Vendéen 
• Broholmer 
• Buhund norweski 
• Buldog amerykański 
• Buldog angielski 
• Buldog francuski 
• Bully Kutta 
• Bulmastif 
• Bulterier 
• Bulterier miniaturowy 

C 

• Cairn terrier 
• Canaan Dog 
• Cane corso 
• Cão Fila de São Miguel 
• Catahoula Leopard Dog 
• Cavalier king charles spaniel 
• Chart rosyjski 
• Chien d'Artois 
• Chihuahua  
• Chin japoński 
• Chinook  
• Chodský pes 
• Chorkie 
• Chow chow 
• Cirneco dell'Etna 
• Clumber Spaniel 
• Cocker spaniel amerykański 
• Cocker spaniel angielski 
• Coton de Tuléar 
• Czarnogórski gończy górski 
• Czarny terier rosyjski 
• Czeski fousek 
• Czeski pies górski 
• Czuwacz słowacki 

D 

• Dalmatyńczyk 
• Dandie Dinmont terrier 
• Dog argentyński 
• Dog kanaryjski 
• Dog niemiecki 
• Dog z Bordeaux 
• Dog z Majorki 
• Drentse patrijshond 
• Drever 
• Dunker 
• Duży gończy gaskoński 
• Duży Münsterländer 
• Duży szwajcarski pies pasterski 

E 

• Elkhund czarny 
• Elkhund szary 
• Elo  
• English toy terrier 
• Entlebucher 
• Épagneul breton 
• Eurasier 

F 

• Field Spaniel 
• Fila brasileiro 
• Fiński lapphund 
• Foksterier krótkowłosy 
• Foksterier szorstkowłosy 
• Foxhound amerykański 
• Foxhound angielski 
• Fryzyjski pies dowodny 

G 

• Gończy angielsko-francuski 
• Gończy bałkański 
• Gończy berneński 
• Gończy bretoński 
• Gończy chorwacki 
• Gończy fiński 
• Gończy gaskoński 
• Gończy Hamiltona 
• Gończy hiszpański 
• Gończy lucerneński 
• Gończy niemiecki 
• Gończy polski 
• Gończy Schillera
• Gończy serbski trójkolorowy 
• Gończy słowacki 
• Gończy smalandzki 
• Gończy szwajcarski 
• Gończy węgierski 
• Gończy włoski 
• Gończy z Jury - Bruno 
• Gończy z Jury - St. Hubert 
• Gończy z Nivernais 
• Grand Gascon Saintongeois 
• Grand Griffon Vendéen 
• Greyster 
• Groenendael 
• Gryfon Bouleta 
• Gryfon Korthalsa 
• Gryfonik belgijski 
• Gryfonik brukselski 
• Grzywacz chiński 

H 

• Haldenstovare 
• Harrier  
• Hawańczyk 
• Hiszpański pies dowodny 
• Hokkaido  
• Hollandse smoushond 
• Hovawart 
• Husky syberyjski 
• Hygenhund 

I 

• Irish glen of imaal terrier 
• Irish soft coated wheaten terrier 
• Irlandzki spaniel dowodny 
• Islandzki szpic pasterski 

J

• Jack Russell terrier 
• Jagd terier 
• Jamnik długowłosy
• Jamnik krótkowłosy 
• Jamnik szorstkowłosy 
• Jamnikoogar 
• Jämthund 
• Jindo  

K 

• Kai  
• Karelski pies na niedźwiedzie 
• Keeshound Kelpie  
• Kerry Beagle 
• Kerry blue terrier 
• King charles spaniel 
• Kishu 
• Komondor 
• Kooikerhondje 
• Kritikos Lagonikos 
• Kromfohrländer 
• Kuvasz 

L 

• Labradoodle 
• Laekenois 
• Lagotto romagnolo 
• Lakeland terrier 
• Lancashire Heeler 
• Landseer 
• Lapinporokoira 
• Leonberger 
• Lhasa apso 
• Lwi piesek 

Ł 

• Łajka jakucka 
• Łajka karelo-fińska 
• Łajka rosyjsko-europejska 
• Łajka wschodniosyberyjska 
• Łajka zachodniosyberyjska 

M 

• Malinois 
• Maltańczyk 
• Mały gończy anglo-francuski 
• Mały gończy gaskoński 
• Mały Münsterländer 
• Manchester terrier 
• Markiesje 
• Mastif angielski 
• Mastif hiszpański 
• Mastif neapolitański 
• Mastif pirenejski 
• Mastif tybetański 
• Mops 
• Moskiewski stróżujący 
• Mudi 

N 

• Nagi pies meksykański 
• Nagi pies peruwiański 
• Niebieski spaniel pikardyjski 
• Niemiecki terier myśliwski 
• Nihon teria 
• Norfolk terrier 
• Norsk Lundehund 
• Norwich Terrier 
• Nowofundland 

O 

• Ogar polski 
• Otterhound 
• Owczarek australijski  
• Owczarek belgijski 
• Owczarek chorwacki 
• Owczarek francuski beauceron 
• Owczarek francuski briard 
• Owczarek holenderski
• Owczarek kataloński 
• Owczarek kaukaski 
• Owczarek kraski 
• Owczarek maremma 
• Owczarek niemiecki 
• Owczarek niemiecki długowłosy 
• Owczarek pikardyjski 
• Owczarek pirenejski 
• Owczarek podhalański 
• Owczarek południoworosyjski Jużak
• Owczarek portugalski 
• Owczarek staroangielski 
• Owczarek szetlandzki 
• Owczarek szkocki długowłosy 
• Owczarek szkocki krótkowłosy 
• Owczarek środkowoazjatycki 
• Owczarek z Bergamo 
• Owczarek z Majorki 

P 

• Papillon  
• Parson Russell terrier 
• Pekińczyk 
• Peruwiański pies pasterski 
• Petit Basset Griffon Vendéen 
• Phalene 
• Pies faraona 
• Pies górski z Estrela 
• Pies grenlandzki 
• Pies laboratoryjny Horáka 
• Pies z Castro Laboreiro 
• Pinczer austriacki 
• Pinczer małpi 
• Pinczer miniaturowy 
• Pinczer średni 
• Pirenejski pies górski 
• Plott hound 
• Płochacz niemiecki 
• Podenco z Ibizy 
• Podengo portugalski 
• Pointer 
• Poitevin  
• Polski owczarek nizinny 
• Porcelaine 
• Portugalski pies dowodny 
• Portugalski pies stróżujący 
• Posokowiec bawarski 
• Posokowiec hanowerski 
• Pudel duży 
• Pudel miniaturowy 
• Pudel średni 
• Pudel toy 
• Pudelpointer 
• Puli 
• Pumi  

R 

• Redbone coonhound 
• Rhodesian ridgeback 
• Rosyjski toy 
• Rottweiler 

S 

• Saarlooswolfhond 
• Samojed 
• Sarplaninac 
• Schapendoes 
• Schipperke 
• Schnoodle 
• Sealyham terrier 
• Seter angielski 
• Seter irlandzki 
• Seter irlandzki czerwono-biały 
• Seter szkocki 
• Shar pei 
• Shiba 
• Shih tzu 
• Shikoku  
• Skye terrier 
• Spaniel francuski 
• Spaniel kontynentalny 
• Spaniel pikardyjski 
• Spaniel Pont-Audemer 
• Spaniel tybetański 
• Springer spaniel angielski 
• Springer spaniel walijski 
• Staffordshire Bull Terrier 
• Sussex 
• Spaniel 
• Sznaucer miniaturowy 
• Sznaucer olbrzym 
• Sznaucer średni 
• Szpic fiński 
• Szpic japoński 
• Szpic miniaturowy 
• Szpic niemiecki 
• Szpic niemiecki duży 
• Szpic niemiecki mały 
• Szpic niemiecki średni 
• Szpic nordycki 
• Szpic wilczy 
• Szpic włoski 
• Szwedzki lapphund 

Ś 

• Śpiewający pies z Nowej Gwinei 

T 

• Tajski ridgeback 
• Techichi 
• Terier australijski 
• Terier brazylijski 
• Terier czeski 
• Terier irlandzki 
• Terier szkocki 
• Terier tybetański 
• Terier walijski 
• Tervueren 
• Tesem 
• Thai ridgeback 
• Tosa  
• Treeing walker coonhound 

V 

• Västgötaspets 

W 

• Welsh Corgi Cardigan 
• Welsh Corgi Pembroke 
• West Highland white terrier 
• Wilczak czechosłowacki 
• Wyżeł duński 
• Wyżeł fryzyjski 
• Wyżeł gaskoński 
• Wyżeł niemiecki długowłosy 
• Wyżeł niemiecki krótkowłosy 
• Wyżeł niemiecki ostrowłosy 
• Wyżeł niemiecki szorstkowłosy 
• Wyżeł pirenejski 
• Wyżeł portugalski 
• Wyżeł słowacki szorstkowłosy - ohar 
• Wyżeł weimarski długowłosy 
• Wyżeł weimarski krótkowłosy 
• Wyżeł węgierski krótkowłosy 
• Wyżeł węgierski szorstkowłosy 
• Wyżeł włoski krótkowłosy 
• Wyżeł włoski szorstkowłosy 
• Wyżły brytyjskie 

Y 

• Yorkshire terrier 
• Yorkshire Terrier Biewer

Kupić czy adoptować - skąd wziąć psa?

Nie ma jednego dobrego rozwiązania. Wszystko zależy od oczekiwań przyszłego właściciela oraz jego możliwości. Zarówno adoptowanie jak i kupowanie jest ważne. Jedno pozwala na zachowanie danej rasy, a drugie daje dom tym bezdomnym zwierzakom.

Kupno

Jeżeli kupujesz psa to tylko rasowego, nie płać za kundla, schroniska są ich pełne, a jeszcze nie daj Boże napędzisz handel pseudohodowcom. Jeżeli, więc zdecydowałeś, że chcesz psa rasowego, bo potrzebujesz psa o konkretnych cechach to pozostaje Ci go kupić, choć czasem zdarza się, że ktoś nie może dłużej opiekować się swoim rasowym pupilem i daje ogłoszenie, że odda go za darmo byleby znalazł nowy i dobry dom. Tylko to wtedy nie będzie szczeniak, więc wszystko zależy od tego czego szukasz. Kupno psa to nie mały wydatek. Ceny wahają się od kilkuset złotych do kilku tysięcy w zależności od rasy. Nie jest to, więc opcja dla wszystkich.

Gdy już zdecydowałeś się na kupno rasowego psa to szukaj tylko pewnych i sprawdzonych hodowli. To bardzo ważne. Nie chcesz chyba, żeby pies okazał się czymś innym niż sądziłeś, albo żeby co gorsza miał jakieś wady genetyczne. Listę potwierdzonych hodowli znajdziesz na stronie ZKWP (Związek Kynologiczny W Polsce). Z takiej hodowli pies dostanie metrykę i rodowód. Ważne by szczenię miało zapewnione odpowiednie warunki bytowe i rozwojowe. Okres socjalizacji jest bardzo ważny. W dobrej hodowli dba się nie tylko o szczeniaki ale również o sukę i to nie tylko w czasie ciąży i odchowu szczeniąt 😊

Adopcja

Wielu wciąż uważa, że adopcja to najlepsze wyjście i głoszą hasła w stylu "Nie kupuj! Adoptuj!" Oczywiście adopcja to bardzo szczytne zachowanie, ale trzeba zrozumieć, że nie dla każdego to jest dobre wyjście. Adopcja psa ze schroniska ani nie jest taka łatwa jak się wydaje, ani też nie jest taka przyjemna jak niektórzy myślą. Wiele oczywiście zależy od schroniska, bo niestety nie wszystkie są prowadzone należycie i to jak wielkich zaniedbań potrafią się dopuścić pracownicy schroniska jest przerażające. A z drugiej strony zdarza się, że w schronisku pracują istni fanatycy zwierząt i taka adopcja może się okazać trudniejsza niż w przypadku dziecka. Nie można przecież przesadzać ani w jedną, ani w drugą stronę. Do rzeczy...

Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że nie można sobie wybrać pierwszego lepszego psa, który nam się spodoba. W schronisku znajdują się psy z bagażem doświadczeń, często bardzo przykrych. To są psy z problemami i nie każdy pies będzie się nadawał dla każdego. Należy wybrać się do schroniska i porozmawiać z jego pracownikiem, a najlepiej z psim behawiorystą jeżeli takiego zatrudniają. Ludzie tam pracujący pomogą dobrać psa, który będzie do Ciebie pasował. Jednak to nadal nie wszystko. Zanim dojdzie do adopcji musi zostać przeprowadzona wizyta przed adopcyjna aby sprawdzić warunki w jakich będzie mieszkał pies. Tu też może być problem, bo na przykład stary i schorowany pies nie będzie mógł zamieszkać w bloku bez windy a inny pies natomiast będzie nadawał się jedynie na podwórko i tak dalej. Warto również wspomnieć, że adopcja nie jest całkowicie darmowa. W zależności od schroniska oraz najczęściej wielkości psa opłata wynosi zazwyczaj kilkadziesiąt złotych. Pies natomiast będzie odrobaczony, zaszczepiony, wykastrowany i może nawet będzie mieć chip. Zdarza się, że w schronisku są prowadzone specjalne akcje jak na przykład ta, w której podczas adopcji psa starego i schorowanego przysługuje jakiś tam pakiet leczenia w zaprzyjaźnionej ze schroniskiem lecznicy, od której możesz otrzymać wsparcie. Po adopcji również są kontrolowane warunki w jakich znajduje się pies i jak się ma w nowym miejscu. Tak więc jak widać droga przed adopcję wcale nie jest taka łatwa. 

Można również pokusić się o adopcję na własną rękę i przygarnąć jakiegoś psa z ogłoszenia. Niestety może to być nieco ryzykowne, w końcu nic o tym psie nie wiemy. Ani o jego chorobach, ani o zachowaniu, a właściciel może nam mydlić oczy słodkościami byleby tylko się go pozbyć. Nie należy jednak popadać w paranoję, po prostu wystarczy zachować rozsądek 😉

Jak widzisz nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Wybór należy do Ciebie.

Pies czy suka - o wyborze płci przyszłego kompana.

Płeć tak naprawdę ma chyba najmniejsze znaczenie. Nie ma bowiem cech, które można przypisać danej płci w stu procentach. W tym przypadku można opierać się jedynie na tak zwanych stereotypach i prawdopodobieństwie, albo się będzie zgadzać albo nie 😜

No, ale czego można się spodziewać po danej płci?

Pies

Mówi się, że psy są zazwyczaj bardziej dominujące i mniej posłuszne niż suczki. To zapewne przez ich testosteron 😜 Uważam również, że samce zachowują się odrobinę jak koty, mam na myśli, że mają większą skłonność do "chodzenia własnymi ścieżkami" czyli do własnych humorów i okazują ciutkę mniejsze przywiązanie. Oczywiście pies to pies, więc raczej będzie bardzo przywiązany do właściciela, ale opieram się na porównaniu do płci przeciwnej.
Nieprzyjemnym nawykiem samców jest znaczenie terenu. Nie każdemu będzie to odpowiadało i czasem może sprawiać problemy, na przykład jeśli od moczu uschną wszystkie kwiatki w ogrodzie. 😏 Jest też kwestia związana z okresem rui. Psy w tym czasie mogą uciekać w pogoni za sukami, wyć, ogólnie męczyć się. Na szczęście rozwiązaniem jest kastracja. 

Suka

Suczki z kolei są bardziej uległe, oddane i nie opuszczają właściciela na krok uważnie słuchając poleceń i chętnie je wykonując. To wynika z ich naturalnej roli w stadzie, podobnie jak w przypadku samców. Być może też lepiej się sprawdzą wobec dzieci, ale jak mówiłam nie ma reguły. Moim osobistym zdaniem suczki są dużo bardziej kochane i je ubóstwiam 😍

Jeżeli chodzi o czas rui to suki w tym czasie również mogą uciekać kierowane instynktem oraz potrzebami i niestety w przeciwieństwie do samców suki mogą przynieść do domu niechciane potomstwo. Oprócz tego mogą zabrudzić mieszkanie krwią. Tak zwana cieczka trwa około 3 tygodni i pojawia się średnio dwa razy w roku (czasem raz, czasem trzy). Samice bardzo dokładnie się wtedy wylizują, ale i tak istnieje szansa zabrudzenia. Można kupić suce specjalne majtki z wymiennymi wkładkami albo najlepiej będzie ją wykastrować jeżeli nie mamy zamiaru jej rozmnażać. Przyniesie to korzyści nie tylko higieniczne, ale również zdrowotne. Uniknie się w ten sposób takich schorzeń jak na przykład ropomacicze lub ciąża urojona.

Jak już mówiłam nie ma reguły. Więcej niż od płci zależy od rasy. Jedno co jest pewne w przypadku obu płci to fakt iż kastracja jest świetnym wyjściem i naprawdę ją polecam. Być może choć trochę zmniejszy to odsetek bezdomnych psów tułających się po ulicach lub cisnących się w schroniskach. 

Pies rasowy czy kundel - który lepszy?

Wśród wielbicieli czworonogów są zarówno zwolennicy psów rasowych jak i tych niewiadomego pochodzenia. Każda z tych grup ma swoje zalety i wady, więc nie można jednoznacznie stwierdzić, że to czy tamto jest lepsze od drugiego. Wszystko zależy od tego jakie ma się oczekiwania wobec przyszłego pupila.

Psy rasowe

Kupno psa rasowego daje nam ogromny wybór. Pies jest gatunkiem o tak dużym zróżnicowaniu, że każdy z pewnością znajdzie coś dla siebie. Możemy dobrać odpowiednią wielkość, kolor sierści, jej długość, rodzaj, kształt pyska, uszu, ogona no i oczywiście odpowiedni charakter. 

Psy rasowe zostały wyhodowane w określonym celu, jedne idealnie nadają się do stróżowania, inne do polowania, jeszcze inne świetnie sprawdzą się w domu z małymi dziećmi. Dlatego decydując się na konkretną rasę trzeba zastanowić się czy aby na pewno jesteśmy w stanie zaspokoić wszystkie potrzeby danego psa, bo wygląd to nie wszystko. Jeżeli mieszkasz w ciasnej kawalerce i pracujesz po 12 godzin to wzięcie Huskiego będzie koszmarnym pomysłem.

Zaletą psów rasowych jest fakt, że możemy przewidzieć jaki będzie ostateczny wygląd psa oraz jaki mniej więcej będzie jego charakter. Każdy pies ma własną osobowość, ale każda rasa wiąże się z pewnymi predyspozycjami. Niestety wraz z cechami charakteru psy rasowe dziedziczą również skłonności do różnych chorób. Mówi się, że psy rasowe są bardziej chorowite od mieszańców. Oczywiście nie ma na to reguły, to tylko pojęcie ogólnikowe. 

Psa rasowego należy kupić i to tylko ze sprawdzonej hodowli. Należy pamiętać, że nie jest to mały wydatek i w zależności od rasy cena waha się od kilkuset złotych do nawet kilkunastu tysięcy. Pies taki posiada rodowód - czyli dokument potwierdzający jego pochodzenie. Jeżeli mamy ochotę możemy ze swoim rasowym pupilem brać udział w różnego rodzaju wystawach psów rasowych i przy odrobinie szczęścia zdobywać nagrody 😊

Kundle

Kundelki mają to do siebie, że są niepowtarzalne 😊 Z jednej strony to cudowne, a z drugiej nie pozwala na przemyślany dobór towarzysza, gdyż nigdy nie możemy być pewni ani jak będzie wyglądał gdy dorośnie, ani jak będzie się zachowywał. Ta istna loteria sprawdzi się tylko w przypadku osób, którym właściwie wszystko jedno jaki pies byleby był. Jeżeli jednak ktoś ma jakieś ścisłe wymagania to chyba jednak lepiej wybrać psa rasowego.

Nigdy nie kupuj psa bez rodowodu! Może to mieć fatalne konsekwencje. Po pierwsze bez najmniejszego problemu znajdziesz kundelka za darmo, a po drugie płacenie komuś za psa bez rodowodu może tylko napędzać okrutny biznes pseudo hodowców rozmnażających psy dla zysku. Takie psy są trzymane w koszmarnych warunkach i nierzadko okazuje się, że cierpią na różne choroby genetyczne (i nie tylko). 

Kundla możesz adoptować ze schroniska lub poszukać ogłoszeń od osób, których suka się oszczeniła i nie mają co zrobić z potomstwem. Niestety schroniskom także nie zawsze można ufać i trzeba zwrócić uwagę na procedury tam obowiązujące. Niezależnie od tego skąd nabędziemy kundelka nie wiemy nic lub prawie nic o jego przeszłości oraz przyszłości. Nie jest to więc wybór dobry dla każdego.



Zarówno pies rasowy jak i kundel jest tak samo wartościowym psem i nie ma lepszego czy gorszego... jest tylko taki, który spełnia nasze oczekiwania bądź nie. Wybór towarzysza na kilkanaście najbliższych lat nie jest łatwy, ale warto poświęcić trochę czasu na przemyślenie wszystkiego co z pewnością zaowocuje cudownym przyjacielem.

Jakiego psa wybrać - zbiór odwiecznych dylematów.

Chcesz wziąć pod swe skrzydła psa, ale nie masz pojęcia, którą z tych ślicznych mordek wybrać? Przecież wszystkie są takie urocze... jak masz się zdecydować? Pies czy suka? Mały czy duży? Rasowy czy kundel? Kupić czy adoptować? Dorosły czy szczeniak? Pytań jest tak wiele, a odpowiedzi jakby nieco brak.

Podpowiem, że na początek wypadałoby zastanowić się jakie mamy oczekiwania wobec przyszłego towarzysza. Należy wziąć pod uwagę nie tylko nasze upodobania, ale również nasze możliwości tak by wszyscy byli zadowoleni z wyboru. Nie możesz przecież wziąć olbrzymiego psa do kawalerki, w której mieszkają trzy osoby (teoretycznie nikt Ci nie zabroni, ale ani Ty, ani pies nie będziecie zadowoleni z tej sytuacji).

Odpowiedz sobie na następujące pytania:

• Czy pies ma mieszkać w domu czy na dworze?
• Czy ma być to pies do stróżowania czy do towarzystwa?
• Na jakiej maksymalnej wielkości psa możesz sobie pozwolić?
• Jak dużo czasu możesz poświęcić psu?
• Czy w grę wchodzi częsta pielęgnacja psa taka jak szczotkowanie, kąpanie, strzyżenie i tym podobne?
• Czy jesteś wstanie zapewnić psu dużą dawkę ruchu czy raczej wolisz jak będzie się wylegiwał na kanapie?
• Czy masz jakieś specjalne wymagania? Na przykład któryś z domowników cierpi na alergię i musi to być pies, który nie będzie jej wywoływał.
• Czy pies będzie mieszkać z dziećmi, osobami starszymi lub chorymi?
• Czy masz jakieś specjalne wymagania dotyczące wyglądu? Na przykład żeby miał długą sierść, albo oklapnięte uszy czy określony kolor.
• Jaki prowadzisz tryb życia? Czy będzie miał kto wychodzić z psem i się z nim bawić, zajmować się nim?
• Czy jesteś gotowy na wydatki związane z weterynarzem?
• Czy chcesz żeby pies uczestniczył w wystawach lub jakichś zawodach sportowych?
• Jaki masz charakter? Ważne by temperament psa pasował do Twojego.

Teraz zbierz swoje odpowiedzi i zastanów się jaki pies będzie spełniał Twoje wymagania? Żeby Ci w tym pomóc przedstawię kilka kwestii, które mogą mieć wpływ na to jaki będzie dany pies.

Pies czy suka?

To jest bardzo trudne do określenia, ponieważ sama płeć ma dość małe znaczenie zważywszy, że każda rasa posiada inne cechy oraz każdy osobnik jest inny. Psy tak jak ludzie posiadają swoje unikalne charaktery, więc sama płeć ma mało do powiedzenia. Jednak patrząc tak stereotypowo są dużo większe szanse, że pies będzie bardziej dominujący, postawniejszy, trochę jak kot chodzący własnymi ścieżkami, mniej posłuszny. Za to suka prędzej będzie uległa, wierna, posłuszna, delikatna i opiekuńcza niż samiec choć na to nie ma reguły. Warto też wspomnieć o czasie rui... pies będzie uciekał by dorwać jakąś sunię, a suka będzie uciekać by znaleźć jakiegoś adoratora, no i może przyjeść do domu niespodziankę. Więcej przeczytacie tutaj 😉 

Rasowy czy kundel?

Zależy czy mamy jakieś konkretne oczekiwania czy nie. Psy rasowe mają to do siebie, że możemy po nich się spodziewać co z nich wyrośnie w przeciwieństwie do kundli, których nigdy nie możemy być do końca pewni. Wybierając psa rasowego wiemy jak będzie wyglądał gdy podrośnie, a charakter choć każdy osobnik ma inny to pod pewnymi względami będzie posiadał cechy wspólne z wzorcem rasy i będzie posiadał określone predyspozycje. Natomiast w przypadku kundelka nawet znając jego obojga rodziców nie wiemy, ani jak duży urośnie, ani jak będzie wyglądał, ani jaki będzie mieć charakter - wybieramy w ciemno. Więcej informacji znajdziecie tutaj

Kupić czy adoptować?

Powszechnie uważa się, że jak rasowego to kupić jak kundelka to przygarnąć. Rasowego psa raczej nikt nie odda za darmo, a kundla nie ma sensu kupować skoro jest tyle psiaków potrzebujących domu. Bardzo dużo mówi się o tym by nie kupować psa tylko go adoptować, ale to na prawdę zależy od indywidualnej sytuacji. Jak wspomniałam jeżeli chcesz psa o konkretnych cechach to powinieneś wybrać psa rasowego, a takiego należy kupić. Jeżeli natomiast jest Ci to obojętne to możesz adoptować na przykład ze schroniska. Tylko, że to nie jest takie proste jak się wydaje. Nie wystarczy przyjść i wybrać sobie takiego, który nam się podoba. Musimy spełnić szereg wymogów. Moje osobiste doświadczenia z adopcją psa ze schroniska nie są miłe i choć nie odradzam tego rozwiązania to polecam je dobrze przemyśleć. No i trzeba pamiętać, że taki pies będzie posiadał bagaż ciężkich doświadczeń z czym nie każdy sobie poradzi. Chcesz dowiedzieć się więcej? Zajrzyj tutaj

Dorosły czy szczeniak?

Zalety przygarnięcia psa dorosłego są takie, że jest odchowany, prawdopodobnie nauczony załatwiania się na dworze, nie niszczenia i tym podobne. Zwyczajnie jest już wychowany (o ile ktoś wcześniej o to zadbał). Natomiast minusy są takie iż to wychowanie może nam nie odpowiadać. No i podobnie jak w przypadku psa ze schroniska dorosły pies posiada pewien bagaż doświadczeń, którego nie znamy i nie wiem czy może być coś co sprawi nam problem. Ze szczeniakiem jest o tyle fajnie, że możemy patrzeć jak dorasta, uczestniczyć w jego wychowaniu i zżyć się z tą uroczą, małą kuleczką. Niestety opieka nad szczeniakiem jest pracochłonna i może przysporzyć nam sporo nerwów, gdy na przykład pogryzie nasze ulubione buty. 

Jeżeli rasowy to jaka rasa?

Tu już wszystko zależy od odpowiedzi jakie udzieliłeś na zadane wcześniej przeze mnie pytania. Jest tak ogromny wybór, że z pewnością każdy znajdzie rasę, która spełnia wszystkie wymagania przyszłego właściciela. Postaram się z czasem opisywać poszczególne rasy.

Na koniec dodam, że wybór musi być zaakceptowany przez wszystkich domowników. Musi to być decyzja świadoma i przemyślana tak by zwierzę po pewnym czasie nie musiało zmieniać właściciela. Pies to nie zabawka! Pies to duża odpowiedzialność. Ale jak już wybierzesz tego jedynego to będzie również wspaniałym przyjacielem 😊

Wystrzałowy Sylwester - jak zadbać o spokój pupila. (AKCJA „NIE STRZELAM W SYLWESTRA")

Wielkimi krokami zbliżają się święta Bożego Narodzenia, a wkrótce po nich przyjdzie czas na sylwestrowe zabawy. Może i Ty się z tego niezmiernie cieszysz, ale myślisz, że Twój czworonożny przyjaciel także? Niestety tak nie jest. Psy tak samo jak inne zwierzęta przechodzą ten czas niezwykle ciężko.

Jak powszechnie wiadomo Sylwester wiąże się z tradycją wystrzelania fajerwerków. Osobiście uwielbiam oglądać te podniebnie pokazy, ale jeszcze bardziej uwielbiam zwierzęta. Dlatego właśnie rezygnuję z tego przepięknego pokazu dla dobra moich (i nie tylko moich pupili). Jeżeli jeszcze tego nie wiecie to musicie sobie zdać sprawę z tego, że dla psów takie wystrzały to piekło. Nie dość, że psy mają lepszy słuch niż ludzie i to co dla nas jest głośne dla nich jest wręcz bolesne to jeszcze ludzie nie strzelają jedynie o północy w sylwestrową noc, a już na kilka dni przed i nawet kilka dni po. Nawet się jeszcze nie zaczął grudzień, a już jakieś dwa dni temu będąc na spacerze ze swoimi psami słyszałam kilka huków. To, że ja je słyszałam to nic, ale dla mojej suczki to był już koniec spaceru, bo była tak wypłoszona, że nawet nie miała ochoty się załatwić tylko jedyne o czym marzyła to znaleźć jakieś bezpieczne miejsce z dala od tego hałasu.

Pamiętam jak rok temu męczyłam się by uspokoić moje psy. Suczka cała się trzęsła, nie mogła usiedzieć w miejscu, ciągle chowała się w łazience, pod łóżkiem... gdzie tylko się dało. Nawet wskoczyła na kosz na pranie albo do dziecięcego łóżeczka (jest skoczna jak kot 😛). Drugi psiak był nie mniej zestresowany, choć ma nieco inny charakter i przynajmniej tak mi się wydaje, że nie dawał aż tak bardzo tego po sobie poznać jak sunia co oczywiście nie oznacza, że się nie stresował, bo stresował i to bardzo. Po prostu sunia była wystraszona dużo bardziej. Muszę dodać, że oba psy były na sporej dawce leków uspokajających. To był koszmar, a nie czas świętowania i super zabawy.

Już nawet nie chcę się rozwodzić o tym ile psów w tym czasie ucieka z domu, zwyczajnie ze strachu gnają przed siebie. Mogą nie wyjść z tego cało jeżeli na przykład wpadną pod samochód. Niektóre się odnajdują, a niektóre nie. Do dziś się zastanawiam co się stało z psami mojej znajomej, które któregoś Sylwestra zaginęły bez śladu.

APELUJĘ DO WAS LUDZIE ABYŚCIE POMYŚLELI NIE TYLKO O SOBIE I WASZEJ ŚWIETNEJ ZABAWIE, KTÓRA MOŻE SIĘ OBEJŚĆ BEZ FAJERWERKÓW, ALE RÓWNIEŻ O INNYCH STWORZENIACH, KTÓRE W TYM CZASIE PRZEŻYWAJĄ KOSZMAR.

Cierpią nie tylko psy, nie tylko koty, świnki morskie, chomiki, króliki czy inne domowe stwory, ale również te gospodarskie oraz dzikie mieszkające na przykład w lasach. Strach to nie wszystko. Swoją beztroską zabawą możemy doprowadzić do śmierci niejednego stworzenia. Zawały zdarzają się dość często. Oprócz tego spłoszone zwierze może spowodować wypadek wbiegając pod koła rozpędzonego samochodu i mogą zginąć także ludzie. Poza tym małe dzieci również nie rozumieją co się dzieje i boją się podobnie jak zwierzęta. Nie bądźmy obojętni. Trochę empatii.

Psy tak jak ludzie mają różne charaktery i jeden pies będzie znosił ten czas lepiej inny gorzej. Aby pomóc psiakowi przeżyć Sylwestra możemy zrobić kilka rzeczy.

1. Pozamykać szczelnie wszystkie okna w mieszkaniu tak by maksymalnie wyciszyć pomieszczenia. Przyda się też je zasłonić. W ten sposób ograniczy się stresujące bodźce dźwiękowe oraz wzrokowe. Tak właściwie to psu będzie najlepiej w jakimś pomieszczeniu bez okien - na przykład w łazience. Pozwólmy zwierzęciu schować się tam gdzie chce (o ile to miejsce nie stwarza zagrożenia)
2. Można także podkręcić na maksa głośność w telewizorze co również zagłuszy wybuchy.
3. Starajmy się odwrócić uwagę psa smakołykami czy zabawą choć może to być niewykonalne.
4. Na spacerze psa należy trzymać na smyczy i absolutnie go z niej nie spuszczać oraz zadbać by nie wyrwał się z obroży czy szelek i zwyczajnie nie uciekł. Nawet jeśli psiak zawsze był posłuszny to na dźwięk wystrzałów może stracić rozum i nic nie będzie do niego docierać także pilnować, pilnować i jeszcze raz pilnować. Jeśli trzymacie psa na podwórku to może warto się zastanowić nad tym by ten nieprzyjemny okres pies spędził w domu. A jeżeli już ucieknie to dobrze by miał jakiś identyfikator dlatego przed Sylwestrem powinno się zadbać o to by pies miał na przykład chip pomagający zlokalizować właściciela.
5. Jak jest bardzo źle można podać psu środki uspokajające. Jednak nie należy ich podawać bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Najlepiej udać się do lecznicy i poprosić weterynarza o takie środki uspokajające oraz zapytać o ich dawkowanie. 

Szczenię w domu - czyli jak opiekować się nowym lokatorem.

Zdecydowałeś się przygarnąć pod swój dach szczeniaczka? Super. W takim razie powinieneś wiedzieć kilka rzeczy o tym jak opiekować się takim maluchem. 😊

Jak przygotować dom na przybycie szczeniaka?

Dobrze jest wyznaczyć miejsce na legowisko. Najlepiej żeby był to dobry punkt obserwacyjny, z którego wszystko widać i można patrzeć co robią mieszkańcy. Trzeba pamiętać, że nie powinno to być miejsce narażone na częste przeciągi. W pobliżu mogą znajdować się miski z jedzeniem i wodą.

Mieszkanie powinno być zabezpieczone prawie tak jak przed dzieckiem - w końcu to też dziecko, tylko, że psie 😉 Wszystkie kable należy pochować tak by szczenię ich nie pogryzło co mogłoby się dla niego źle skończyć. Jeżeli w zasięgu jego zębów znajdują się jakieś cenne dla nas przedmioty to też lepiej przenieść je w bezpieczniejsze miejsce, bo w innym przypadku mogą zostać zniszczone. Szczenię uczy porządku, lepiej nie zostawiać butów na podłodze 😏 Jeśli lubisz swoje dywany to dobrze jest je pochować na czas nauki załatwiania się na dworze, żeby nie zdarzyła się na nich jakaś wpadka. Gdy posiadasz balkon pilnuj by nie zostawiać go otwartego, mogłoby się to skończyć tragedią (znam taki przypadek 😴).

Pierwsze dni w nowym domu.

Początki mogą być trudne. Maluch zapewne będzie przestraszony nową sytuacją i miejscem. Przyda mu się trochę spokoju i odpoczynku. Czas na zaaklimatyzowanie się jest bardzo ważny. Lęk, brak apetytu czy inne objawy wycofania są zupełnie normalne i powinny minąć po kilku dniach. Szczenięta bardzo szybko się przystosowują do nowego środowiska - zajmują się zabawą i zapominają o wszystkich przykrościach 😉

Żywienie

Najlepiej dowiedzieć się jaką karmą szczenię było żywione wcześniej i podawać tą samą. Dopiero później można ewentualnie stopniowo przejść na tą wybraną przez siebie, gdyż nagła zmiana karmy może powodować problemy żołądkowe. Oczywiście karma powinna być przeznaczona dla szczeniąt odpowiedniej rasy/wielkości. Wraz z wiekiem należy dopasowywać pokarm do potrzeb zwierzęcia. Nie ma znaczenia czy będzie to karma sucha czy mokra, jednak lepiej by mokra była tylko dopełnieniem suchej.

3-4 posiłki dziennie w regularnych odstępach czasu powinny wystarczyć, koło 7/8 miesiąca życia powinno się zmniejszyć ich ilość do 2 dziennie - rano i wieczorem. Porcja powinna być stale taka sama i niezbyt duża, dostosowana do potrzeb energetycznych pupila. Ile karmy podawać? Takie dane powinny być na opakowaniu.

Jeżeli nie chcemy by nasz czworonóg miał problemy z nadwagą i ciągłym podjadaniem nie podawajmy mu resztek ze stołu, będzie tego bardzo trudno oduczyć. Powinno się nakładać porcję do miski i dawać psu do zjedzenia, jak zje zabrać miskę, jak nie zje to zabrać ją po 15 minutach i nie dawać aż do następnego posiłku, w ten sposób nauczymy psa regularności w spożywaniu pokarmu.

Oczywiście trzeba pamiętać o tym by zapewnić zwierzęciu stały dostęp do świeżej wody.

Akcesoria

Jeśli zastanawiasz się jakie wyposażenie powinieneś nabyć to spieszę z pomocą.
Miski - dwie miski, jedna na jedzenie, druga na wodę. Dobrze żeby były to miski odpowiedniej wielkości, wiadomo, że jak piesek jest małej rasy to nie będzie jadł z wielgachnych misek i odwrotnie 😏 Najlepiej też gdy miska na wodę jest nieco większa, wody nigdy dość.
Smycz - tu się powtórzę, że dużo zależy od rasy, ale ważne żeby smycz nie była za krótka, a najlepiej żeby dało się regulować jej długość.
Obroża/szelki - w zależności od preferencji można kupić obrożę, albo szelki
Kaganiec - przyda się podczas jazdy autobusem, u weterynarza lub w innych miejscach gdzie jest wskazany
Zabawki - szczenięta uwielbiają się bawić, więc oczywiście nie może zabraknąć kilku zabawek inaczej maluch znajdzie sobie inne zabawki, na przykład nasze buty. Wybór zabawek jest spory, może jakieś gryzaki albo piłeczkę?
Szczotka - w zależności od tego jaką sierść ma pies, bo ta długa wymaga częstego czesania
Legowisko - z zakupem legowiska lepiej się wstrzymać aż pies osiągnie ostateczne rozmiary, zresztą za legowisko może robić nawet jakiś kocyk, kawałek gąbki od starego materaca i tym podobne
Szampon - nawet jeżeli szczeniak nie wymaga kąpieli to nie zapominajmy, że może się zdarzyć jakaś drobna wpadka - na przykład wytarza się w kupie 💩

Opieka zdrowotna

Psiak w wieku 2-3 miesięcy powinien być zaszczepiony i odrobaczony. Jeżeli nie zostało to zrobione przez poprzednich właścicieli to należy jak najszybciej udać się do weterynarza. Lekarz przy okazji obejrzy Twojego pupila czy ma się dobrze, a także założy mu książeczkę zdrowia 😉 Jeśli wyrazisz taką chęć to poinformuje Cię jak postępować z takim maleństwem. Zanim szczepienia nie zaczną działać nie powinno się wychodzić z maluchem na spacery, a jak już to na krótkie i tak by unikać innych psów od których mógłby się zarazić.

Odchów szczeniąt - jak opiekować się psim miotem.

Jeśli ciąża i poród dobiegły końca to zapewne na świecie jest już gromadka przeuroczych maluchów 😍 Fajnie by było wiedzieć jak się nimi teraz zająć.

Pierwsze 3 tygodnie życia.

Dobra wiadomość jest taka, że przez pierwsze 3 tygodnie nie musimy prawie nic robić, no może poza regularnym czyszczeniem kojca. W tym czasie szczenięta są całkowicie zależne od matki, która je karmi, stymuluje do wypróżniania liżąc im brzuszki, sprząta po nich zjadając ich odchody (to całkowicie normalne) oraz je ogrzewa ciepłem swojego ciała. Szczeniaki rodzą się całkowicie głuche i ślepe, a także nie potrafią samodzielnie regulować temperatury ciała, dlatego tak ważne jest by się nie wychłodziły. Przydałoby się doglądać czy prawidłowo się rozwijają i w razie konieczności zapewnić należytą opiekę, czy to na przykład dokarmiając najsłabsze szczenię z miotu czy też wzywając weterynarza, gdy sprawa jest bardziej poważna. 

Około 10-14 dnia młode otwierają oczy oraz kanał słuchowy zaczynając reagować na bodźce dźwiękowe, choć umiejętność wodzenia wzrokiem za przedmiotami nabywają dopiero między 3-4 tygodniem. Ponoć zostało udowodnione, że w tym czasie bardzo ważny dla rozwoju szczeniąt jest kontakt z człowiekiem. Tak, więc podnoszenie, głaskanie, pielęgnowanie przynoszą długoterminowe korzyści. 😊

3-12 tydzień życia
Już po drugim tygodniu można nieco urozmaicić otoczenie maluchów. Okres między 3-12 tygodniem życia jest bardzo istotny w ich rozwoju. Na ten moment przypada zapoznanie z nowymi bodźcami, dźwiękami, osobnikami zarówno swojego, jak i innych gatunków. Wszystko to, co szczenię pozna w tym okresie życia, w życiu dorosłym nie powinno stanowić dla niego źródła lęku czy niepewności. To czas na doskonalenie zachowań socjalnych, wzrasta aktywność ruchowa, głównie poprzez wspólne zabawy z rodzeństwem, które są okazją do nauki zasad panujących w życiu. 

Dowiedziono, iż między 3 a 5 tygodniem życia szczenięta wykazują spore zainteresowanie otoczeniem i nowościami, które nie wywołują u nich strachu. Dopiero po 5 tygodniu młode podchodzą do nowych sytuacji i obiektów z rezerwą. Szczenięta potrafią nieźle nabroić kiedy już samodzielnie hasają po domu. Dlatego ważne jest by zapewnić bezpieczne otoczenie usuwając z zasięgu psich zębów takie przedmioty jak na przykład kable stwarzające zagrożenie dla ich życia oraz wszystkie przedmioty dla nas cenne, by nie uległy zniszczeniu. Nie powinny nas też dziwić dzikie harce wyglądające na groźne walki psów czy zasikane podłogi w całym domu. Pozostaje nam przeczekać ten nieprzyjemny okres. 

W tym czasie matka także odgrywa istotną rolę, wskazując szczeniętom, które zachowania są pożądane, a które zdecydowanie nie są mile widziane wśród pobratymców. Okres pierwotnej socjalizacji to czas, który na ogół w części spędzają jeszcze w kojcu rodzinnym, zaś w okolicy 8-9 tygodnia młode są zabierane do nowych domów. Tam socjalizacja powinna być kontynuowana.

Żywienie szczeniąt.
Przez pierwszy miesiąc życia podstawowym pokarmem maluchów powinno być mleko matki. W drugim miesiącu, czyli po skończeniu przez szczenięta 4 tygodni można zacząć wprowadzać do jadłospisu pokarm stały. Powinna to być mokra karma dla szczeniąt dobrana według rasy i wielkości psów. Ewentualnie można podawać namoczoną suchą karmę. Dalej jednak powinny ssać matkę. Posiłki należy podawać 3-4 razy dziennie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dalsze losy szczenięcych czasów opiszę w osobnym artykule, gdyż to zazwyczaj toczy się już w nowych domach właścicieli, do których trafiły. 

Psi poród - co należy wiedzieć?

Kiedy mija 9 tygodni ciąży wreszcie przychodzi czas na poród. Natura tak to wymyśliła, że ludzka interwencja raczej nie będzie konieczna, choć nigdy nie wiadomo, dlatego należałoby się przygotować na ewentualne komplikacje. Warto mieć pod ręką telefon i numer do weterynarza dyżurującego całą dobę oraz siedem dni w tygodniu. Takie kryzysowe sytuacje zdarzają się jednak rzadko.

Przygotowanie legowiska.

Jak wspomniałam w poprzednim poście, legowisko należy przygotować około 3 tygodnie przed spodziewanym porodem, aby suka miała czas oswoić się z nowym miejscem. Dobrze żeby miejsce, w którym będzie się ono znajdować było dość spokojne i zlokalizowane gdzieś na uboczu. Może to być kąt jakiegoś pokoju, najlepiej mało uczęszczanego, jednak z dala od źródeł mocnego ciepła na przykład grzejników oraz tam gdzie nie ma przeciągów. Wybór kojca jest dowolny, ważne jednak by był na tyle przestronny żeby suczka mogła się wygodnie rozłożyć do karmienia i nie przygniatała szczeniaków. Jego ścianki natomiast powinny być na tyle wysokie by maluchy się nie wydostały, ale na tyle niski by nie utrudniać świeżo upieczonej mamie swobodnego wchodzenia i wychodzenia. W moim przypadku świetnie sprawdził się karton po 40 calowym telewizorze 😉 Najlepiej aby legowisko było wyścielone jakimś miękkim i przytulnym materiałem, który można będzie prać, a następnie nie będzie szkoda go wyrzucić. Mogą to być stare prześcieradła, poszewki na pościel, koce czy cokolwiek innego. Dobrze też zaopatrzyć się w specjalne podkłady urologiczne, które można rozłożyć pod zewnętrzną warstwą materiału w legowisku tak aby ochronić podłogę przed zamoczeniem. Można je nabyć w aptece, nie są drogie i pomagają zachować czystość w kojcu, bo łatwo je wymieniać. Ewentualnie może to być cokolwiek innego co nie przepuści moczu, jakaś cerata, folia, gumowa podkładka.

Oznaki zbliżającego się porodu: 

• mocny obrzęk sromu
• gromadzenie się mleka w sutkach i napięcie gruczołów mlecznych
• opadnięcie brzucha oraz zapadnięcie się boków
• całkowity brak apetytu
• wyraźny niepokój suki
• bardzo charakterystyczna jest zmiana temperatury ciała, która najpierw spada, aż do 37 °C i gwałtownie wzrasta do 38, 5 °C
• pojawienie się w szparze sromowej śluzowatej wydzieliny, czyli rozpuszczony czop śluzowy, który zatykał ujście szyjki macicy i w ten sposób ochraniał płody

Pierwszy etap porodu

W tym czasie pojawiają się pierwsze skurcze i bóle porodowe. Ten etap może trwać od kilku do kilkunastu godzin. Suka przeważnie wykazuje znaczny niepokój. Kręci się nerwowo po mieszkaniu, nie może znaleźć sobie miejsca. Ciężko dyszy, może nawet nieco skomleć. Niektóre suki samodzielnie przygotowują sobie miejsce, w którym będą rodzić - budują gniazdo 😉 Zdarza się, że drapią posłanie, wręcz je niszczą, przyglądają się swojemu brzuchowi albo odczuwają potrzebę wyjścia na spacer lub wręcz przeciwnie - nie chcą wyjść z domu. To jest moment, w którym właściciel bardzo chciałby ulżyć w cierpieniu swojej pupilce niestety pozostaje jedynie cierpliwie czekać 😊

Drugi etap porodu

Przeważnie trwa kilka godzin. Suka przyjmuje pozycję leżącą na boku lub w przysiadzie i mocno prze. Kiedy na świat przychodzi pierwsze szczenię kolejne powinny rodzić się w odstępach maksymalnie dwóch godzin. Każdy maluch powinien być uwolniony z błony, w której się rodzi, a także dokładnie wylizany przez matkę. Następnie powinien kierować się do sutka na pierwszy posiłek. O ile suka zajmuje się potomstwem nie trzeba ingerować. Należy pilnować czy po każdym szczeniaku wyszło również łożysko co może być utrudnione, gdyż suka bardzo szybko je zjada. Gdyby jakieś łożysko zostało w macicy mogłoby dojść do zakażenia. Po skończonym porodzie suka powinna mieć dużo spokoju i odpoczywać - wykonała kawał dobrej roboty 😉

Możliwe komplikacje:

• szczeniak zablokował się w drogach rodnych albo wychodzi na świat w nieodpowiedniej pozycji np. tylnymi łapkami. Wtedy powinno się przez sterylną gazę chwycić szczenię za skórę i bardzo powoli z wyjątkową ostrożnością pomóc się mu wydostać. Bezwzględnie zabronione jest ciągnięcie psiaka za łapki czy ogonek

• suka nie interesuje się swoim szczeniaczkiem. W takim przypadku samemu trzeba uwolnić malucha z błon płodowych, a potem na pępowinę zawiązać sterylną nić w odległości około 2 cm od brzuszka i potem ją obciąć nożyczkami powyżej nici. Po skończeniu tych zabiegów trzeba wytrzeć pieska do sucha i spróbować przystawić go do sutka, żeby zaczął ssać, czasami również konieczne jest naciśnięcie sutka, aby popłynęło z niego mleko

Zawiadom weterynarza jeśli:

• nastąpił nagły wzrost temperatury, apatia, całkowity brak apetytu oraz pogorszenie stanu ogólnego suki
•  nie wystąpiły objawy porodu, chociaż minęły już 63 dni
•  przerwa pomiędzy wydaleniem kolejnych szczeniąt jest dłuższa niż 2 godziny
•  pojawia się zielono – czarna wydzielina z dróg rodnych
•  szczenię nie rodzi się w ciągu dwóch godzin od odejścia wód płodowych
•  w ciągu dwóch godzin od wystąpienia parcia nie ma żadnego efektu, czyli nie odchodzą wody płodowe, a płód nie zostaje wydalony
•  akcja porodowa zanika, a wiemy, że w brzuchu suki zostały jeszcze płody
•  występują drgawki, a suka staje się bardzo niespokojna, jej kończyny są sztywne, głowa odchylona do tyłu, akcja serca spowolniona, oddech przyspieszony, suczka jest apatyczna i bardzo osłabiona, wtedy może się okazać, że jest to tężyczka poporodowa

Mam nadzieję, że artykuł okazał się pomocny 😊

Ciąża u psa - czyli jak dbać o ciężarną sukę.

Jeżeli Twoja suczka zaszła w ciążę należy się jej specjalna opieka, niezależnie od tego czy jest to ciąża planowana czy też nie 😉 Jest to czas szczególny i mimo iż zwierzęta świetnie radzą sobie same to jednak będąc pod naszym dachem powinny otrzymać nieco wsparcia. W końcu zamiast jednego psa będzie wkrótce cała gromadka 😊 

Na początku przydało by się przyswoić odrobinę wiedzy biologicznej na temat tego niezwykłego stanu organizmu. Ciąża u suki trwa mniej więcej 63 dni czyli około 9 tygodni. Czas ten może jednak być różny w zależności od rasy, liczby i płci płodów, a także wieku matki. Jednocześnie biorąc pod uwagę iż nie zawsze mamy świadomość, w którym momencie doszło do krycia, a także fakt, że moment krycia nie zawsze pokrywa się z momentem zapłodnienia to trudno jest określić dokładną datę porodu. Należy, więc brać tę informację z przymrużeniem oka i zwyczajnie obserwować zachowanie suki kiedy według naszych obliczeń termin jest tuż tuż.

Nie będę tu podawać szczegółowych informacji o tym jak przebiega cały ten proces z punktu biologicznego. Podam jednak praktyczne wskazówki dla właścicieli. Mianowicie:

1 tydzień

W pierwszym tygodniu ciąży raczej nie dostrzeżemy żadnych objawów. Ewentualnie można zauważyć spadek apetytu czy nawet poranne mdłości. Warto zmienić rodzaj karmy na bardziej kaloryczną, natomiast nie powinno się zwiększać jej ilości. Jeśli suczka przyjmuje jakieś leki powinno się jak najszybciej skonsultować z lekarzem weterynarii, być może trzeba będzie je odstawić bądź zmienić. W tym czasie nie można też szczepić, ani podawać środków insektobójczych (na pchły, kleszcze itp.). Powinno się natomiast zapewnić suczce codzienną dawkę łagodnego ruchu co z pewnością korzystnie wpłynie na zdrowie jej oraz jej przyszłych szczeniąt.

3 tydzień

W trzecim tygodniu może się zdarzyć, że suka nieco się rozleniwi. Nie można jej na to pozwolić, oczywiście nie można też przesadzić w drugą stronę by zbytnio jej nie forsować. 

4 tydzień

Wzrost masy ciała w pierwszych czterech tygodniach ciąży jest niezauważalny. W tym czasie powinno się przejść na karmę dla szczeniąt psów ras średnich niezależnie od rasy suki. Oczywiście cały czas podajemy taką samą porcję.

5 tydzień

W piątym tygodniu ciąży następuje nieznaczny wzrost wagi co może być słabo zauważalne. W tym czasie można wykonać USG by poznać ilość płodów. Może się zdarzyć, że suczka straci nieco apetyt. Nie należy się tym martwić, ani na siłę dokarmiać suki. To normalne. Nadal zapewniając porcję ruchu powinno się jednak zrezygnować z intensywnych ćwiczeń jak na przykład skakanie, chyba, że kondycja i możliwości suki w tym nie przeszkadzają. 

6 tydzień

W szóstym tygodniu można dostrzec wyraźną zmianę w obwodzie brzucha suki. Oprócz tego może się też pojawić śluzowy wypływ z dróg rodnych, który powinno się mieć pod kontrolą, gdyż jego żółte zabarwienie oraz charakterystyczny zapach ropy wraz ze zmianą konsystencji może świadczyć o ropomaciczu. Najłatwiej zaobserwować to podczas spaceru kiedy w czasie oddawania moczu może przyczepiać się do łap. Prawidłowy śluz powinien mieć kolor szaro-biały i być ciągliwy. W tym tygodniu także zwiększa się objętość gruczołu mlekowego. Dobrze też by w tym czasie zwiększyć dawkę karmy o około 5% w porównaniu z poprzednim tygodniem. Można także przygotować już kojec porodowy by powoli przyzwyczajać do niego sukę.

7 tydzień

W siódmym tygodniu spokojnie można wykonać zdjęcie RTG aby określić liczbę płodów, gdyż ich kości uległy już mineralizacji. Apetyt suki rośnie, więc należy zwiększyć ilość pokarmu o 15 % w stosunku do tygodnia poprzedniego, pamiętając by rozłożyć tą dawkę na 3-4 posiłki. Jeżeli gruczoł mlekowy jest niewielki można dodać jedną porcję, jeśli jest bardzo duży i nabrzmiały lepiej jedną porcję odjąć. O ile do tej pory był jeszcze możliwy intensywny wysiłek to w tym tygodniu powinno się z niego całkowicie zrezygnować. Bezpieczniej będzie pozostać przy umiarkowanych spacerach.

8 tydzień

W ósmym tygodniu suka może wykazywać oznaki niepokoju, zwłaszcza jeśli to jej pierwsza ciąża. Zachowania takie jak nagłe podrywanie się z posłania i nerwowe kręcenie się po domu mogą być reakcją na ruchy płodów, którymi suka jest zdziwiona i zaniepokojona. W kolejnych ciążach powinna się do tego przyzwyczaić. Ruchy może także poczuć właściciel delikatnie kładąc rękę na brzuchu suczki, może uda się je nawet dostrzec. 😉 Dawkę pokarmową powinniśmy podzielić na 4-5 posiłków, gdyż suka może pomieścić coraz mniejsze porcje. Warto także wybrać się do weterynarza po wskazówki dotyczące porodu oraz zbadanie ogólnego stanu zdrowia. Dobrze również odrobaczyć sukę by ewentualnie nie zaraziła szczeniąt po porodzie. Na około 10 dni przed porodem srom suki znacznie się powiększa. 

9 tydzień

W ostatnim dziewiątym tygodniu suka zazwyczaj szybciej się męczy, unika ruchu, czasami bywa niespokojna, może tracić apetyt (powodem może być ucisk płodów na narządy wewnętrzne) lub wręcz przeciwnie – apetyt u niej wzrasta. Często nie obserwuje się zmian, jeśli chodzi o jedzenie, natomiast większość suk odczuwa większe niż dotychczas zapotrzebowanie na płyny. W ostatnim okresie ciąży brzuch suki opada, boki zapadają się (jest to wynikiem rozluźnienia się mięśni brzucha). Pojawia się też wydzielina w sutkach - siara (jeśli jest to pierwsza ciąża, wydzielina ta pojawia się dopiero w dniu porodu). Na 52-54 godziny przed porodem w drogach rodnych pojawia się śluzowaty wypływ (jest to rozpuszczony czop śluzowy zamykający ujście szyjki macicy i chroniący płody). Jeśli wystąpią charakterystyczne zmiany temperatury ciała: spadek do 37 stopni Celsjusza a następnie wzrost do 38,5 stopni C, oznacza to, że poród rozpocznie się w ciągu 24 godzin. Na 3 dni przed porodem, suka może próbować szukać miejsca i budować sobie gniazdo porodowe. W związku z uciskiem na narządy wewnętrzne, w tym pęcherz moczowy, w ostatnim trymestrze ciąży suka częściej siusia, dlatego spacery mogą być krótsze ale częstsze (co 2-3 godz.). Zaleca się, by u suk ras długowłosych przystrzyc sierść wokół sutków (celem ułatwienia dojścia do nich noworodkom) oraz wokół krocza i na tylnych nogach (by łatwiej utrzymać higienę w czasie porodu i w okresie poporodowym). Poród kończy przebieg ciąży u suki.